Dlaczego wybrałam prawo ?

- Co studiujesz ? - Prawo - Czemu nie lewo heheh?
Ten żart, słyszałam tyle razy, że przestałam liczyć już dawno. Był nawet śmieszny za pierwszym, drugim i piątym razem, potem już mi się znudziło. Chyba każdy student prawa go słyszał. No nie ma opcji, że nie. Dlatego wbrew powszechnej opinii, że student prawa wybucha jeżeli nikomu nie powie co studiuje, ja staram się tego unikać. Kiedy poznaje kogoś nowego, nie poruszam tego tematu sama z siebie. Czasem się boję, że będę postrzegana przez pryzmat stereotypu, o którym innym razem ;)

 Tym czasem "Prawo" to taki same studia jak każde inne. Wybrałam je - tak po prostu- bo interesowała mnie tematyka tego kierunku. No i lubię się uczyć. To też się przydaje na tych studiach, to nie jest akurat plotka. Nie przyciągnęło mnie do nich widmo sławy i pieniędzy. Mówi się, że po studiach prawnicy mają wręcz zapewnioną pracę i zarabiają krocie. Rzeczywistość nie jest taka kolorowa. Czasami zdarza mi się pomyśleć, że mogłam wybrać coś co dałoby mi większe perspektywy. Byłam jednak uparta i nieugięta."Nie, mamo. Nie, tato. Nie idę na żaden mat-fiz. Najpierw human, potem prawo. Ja wiem co chcę robić w życiu". No i faktycznie wiedziałam. Wiedziałam dopóki nie zaczęłam studiować. Mimo, że teraz nie potrafię się jeszcze "prawniczo" ukierunkować, czuję, że są to studia dla mnie. Interesuje mnie to czego się uczę. Jest to dla mnie ciekawe. Perspektywa pracy z czymś co ciągle ulega zmianie, podążanie za galopującym ustawodawcą, nie jest kolorowa, ale za to jakie intrygujące! ( Może nie intrygujące, ale ... kurde trzeba pozytywnie podchodzić do życia). Potrzebna jest determinacja, i chęć rozwoju. Ciągle trzeba gonić, szukać, nabywać umiejętności i praktykę. Tego nie zastąpi wiedza teoretyczna.
Chciałabym też zaznaczyć, że na mój wybór rodzice nie mieli żadnego wpływu. Nie są prawnikami. Nie mam żadnych w rodzinie, a szkoda, bo to też trochę ułatwia. Ktoś kto ma styczność ze środowiskiem od najmłodszych lat, jakby nie patrzeć, ma lepszy start. Nie jest to jednak żadna zasada! Ja moim brakiem kontaktów, się nie zrażam. Będę mogła za to głośno powiedzieć, że do wszystkiego doszłam samodzielnie. Chyba, że mi się nie uda do niczego dojść. Wtedy będę siedzieć cicho.
Nie jestem też typowym humanistą. Zawsze w szkole łatwiej przychodziła mi nauka matmy. Historia natomiast mnie fascynowała. Na maturze zdawałam oba te przedmioty. Nie jest to, więc kierunek tylko dla osób, które "nie lubią matematyki". Takie podejście nie jest dobre. Trzeba nastawić się na logiczne myślenie i na pracę. Można te studia skończyć, ale tak naprawdę nic z nich nie wynieść. Są osoby, które bez większego natężenia nauki, pracując, a czasem nawet studiując coś jeszcze, radzą sobie doskonale. Każdy musi jednak mierzyć siły na zamiary. Też zastanawiałam się nad drugim kierunkiem, ale... jeszcze zobaczymy.

Podsumowując prawo nie jest niczym wyjątkowym. Nie są to studia banalnie proste. Ponadto z jakiegoś powodu uważa się, chociaż chyba coraz rzadziej, że dostanie się na ten kierunek to wygranie losu na loterii. Nie jest to prawda. Owszem daje on sporo możliwości. Nikt nie zmusza nikogo, by robił aplikacje. Nie każdy musi zostać adwokatem. I nie każdy chce ;). Mając tytuł magistra można sobie świetnie radzić na rynku pracy. I może też ta uniwersalność tak przyciągnęła mnie do niego.

 A i naoglądałam się "Prawa Agaty" i "Magdy M" - to też miało wpływ.

Pozdrawiam
LLL

Related Items prawo studia